چرا قرآن معجزه را «آيه» خوانده است؟
«آيت» يعنى نشانه و يا دليل محكم. چرا قرآن آنچه را كه ما معجزه مىگوييم آيه ناميده است؟ براى آنكه مردى كه پيدا مىشود و ادعا مىكند كه فرستاده پروردگار هستم، او مرا فرستاده و به من وحى كرده، و آنچه كه من مىگويم بپذيريد، بدليل اينكه سخنان من از آن خودم نيست بلكه سخن خداى شماست آيا اشخاص بايد بدون چون و چرا بپذيرند يا نه؟ پيدا است كه در اينجا سه احتمال وجود دارد: يكى اينكه واقعا اين شخص پيامآور خدا باشد و ديگر آنكه دروغگو و جعال بوده و خودش نيز آگاه به دروغ خودش باشد و سوم آنكه مسئله براى خودش هم اشتباه شده باشد. مثلا در باطن روح او فعل و انفعالاتى پديد آمده و بروز نموده و تجسم يافته باشد و او آنها را وحى پنداشته و باور نموده باشد.
احتمال سوم براى بسيارى از افراد اتفاق مىافتد. كسانيكه واقعا دروغ نگفته و نمىخواهند بگويند ولى در عين صداقت دچار توهمات شدهاند و امر براى خودشان هم مشتبه گشته است.
اينكه كفار قريش رسول الله (ص) را مجنون مىخواندند يكى از عللش اين بوده كه چون پيغمبر آنچنان حسن سابقهاى در ميان مردم داشت كه اگر مىگفتند او دروغگو است اين لكه بر دامن او نمىچسبيد. و لذا براى خنثى كردن دعوت رسول الله (ص) به افراديكه دعوت او را مىپذيرفتند، اظهار مىكردند كه اين مرد دچار توهمات روحى و روانى شده است.
پس روى اين حساب شخصى كه مدعى نبودت است براى اثبات ادعاى خويشى بايستى دليل محكم بياورد و اگر مردم اين درخواست را مىكردند درخواستى منطقى بوده است و در غير اين صورت يعنى پذيرفتن بدون دليل، كارى ابلهانه محسوب مىگردد.معجزه همان دليل محكمى است كه ادعاى نبوت را اثبات مىكند و بهمين مناسبت نيز «آيت» خوانده مىشود.
براى توضيح بيشتر اين مطلب، ما در اينجا به ترتيب مباحث زير را مطرح مىكنيم:
نظرات شما عزیزان: